Amores 1.9
Militat omnis amans, et habet sua castra Cupido;
Attice, crede mihi, militat omnis amans.
quae bello est habilis, Veneri quoque convenit aetas:
turpe senex miles, turpe senilis amor.
quos petiere duces anomos in milite forti,
hos petis in socio bella puella viro:
pervigilant ambo, terra requiescit uterque;
ille fores dominae servat, at ille ducis.
militis officium longa est via: mitte puellam,
strenuus exempto fine sequetur amans;
ibit in adversos montes duplicataque nimbo
flumina, congestas exteret ille nives,
nec freta pressurus tumidos causabitur Euros
aptaque verrendis sidera quaeret aquis.
Quis nis vel miles vel amans et frigora noctis
et denso mixtas perferet imbre nives?
Mittitur infestos alter speculator in hostes,
in rivale oculos alter, ut hoset, tenet.
Ille graves urbes, hic durae limen amicae
obsidet; hic portas frangit, at ille fores/
Saepe soporatos invadere profuit hostes
caedere et armata vulgus inerme manu;
sic fera Threicii ceciderunt agmina Rhesi,
et dominum capti deservistis equi:
nempe maritorum somnis utuntur amantes
et sua sopitis hostibus arma movent.
Custodum transire manus vigilumque catervas
militis et miseri semper amantis opus.
Mars dubius, nec certa Venus: victique resurgunt,
quosque neges umquam posse iacere, cadunt.
Ergo desidiam quicumque vocabat amorem,
desinat: ingenii est experientis Amor.
Ardet in abducta Brseide maestus Achilles
(dum licet, Argeas frangite, Troes opes);
Hecto ab Andromaches conplexibus ibat ad arma,
et galeam capiti quae daret, uxor erat;
summa ducum, Atrides visa Priameide fertur
Maenadis effusis obstipuisse comis;
Mars quoque deprensus fabrilia vncula sensit:
notior in caelo fabula nulla fuit.
Ipse ego segnis eram discintaque in otia natus;
mollierant animos lectus et umbra meos;
inpulit ignavum formosae cura puellae,
iussit et in castris aera merere suis.
inde vides agilem nocturnaque bella gerentem:
qui nolet fieri desidiosus, amet.
Attice, crede mihi, militat omnis amans.
quae bello est habilis, Veneri quoque convenit aetas:
turpe senex miles, turpe senilis amor.
quos petiere duces anomos in milite forti,
hos petis in socio bella puella viro:
pervigilant ambo, terra requiescit uterque;
ille fores dominae servat, at ille ducis.
militis officium longa est via: mitte puellam,
strenuus exempto fine sequetur amans;
ibit in adversos montes duplicataque nimbo
flumina, congestas exteret ille nives,
nec freta pressurus tumidos causabitur Euros
aptaque verrendis sidera quaeret aquis.
Quis nis vel miles vel amans et frigora noctis
et denso mixtas perferet imbre nives?
Mittitur infestos alter speculator in hostes,
in rivale oculos alter, ut hoset, tenet.
Ille graves urbes, hic durae limen amicae
obsidet; hic portas frangit, at ille fores/
Saepe soporatos invadere profuit hostes
caedere et armata vulgus inerme manu;
sic fera Threicii ceciderunt agmina Rhesi,
et dominum capti deservistis equi:
nempe maritorum somnis utuntur amantes
et sua sopitis hostibus arma movent.
Custodum transire manus vigilumque catervas
militis et miseri semper amantis opus.
Mars dubius, nec certa Venus: victique resurgunt,
quosque neges umquam posse iacere, cadunt.
Ergo desidiam quicumque vocabat amorem,
desinat: ingenii est experientis Amor.
Ardet in abducta Brseide maestus Achilles
(dum licet, Argeas frangite, Troes opes);
Hecto ab Andromaches conplexibus ibat ad arma,
et galeam capiti quae daret, uxor erat;
summa ducum, Atrides visa Priameide fertur
Maenadis effusis obstipuisse comis;
Mars quoque deprensus fabrilia vncula sensit:
notior in caelo fabula nulla fuit.
Ipse ego segnis eram discintaque in otia natus;
mollierant animos lectus et umbra meos;
inpulit ignavum formosae cura puellae,
iussit et in castris aera merere suis.
inde vides agilem nocturnaque bella gerentem:
qui nolet fieri desidiosus, amet.